Varadero Club Hellas…ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο μοτοσυκλετιστής και η πρόληψη τροχαίων ατυχημάτων

Ο Δημόκριτος (460-370 π.χ.) έλεγε ότι, οι άνθρωποι προσεύχονται στους Θεούς και ζητούν να έχουν υγεία, ενώ δεν γνωρίζουν ότι την δυνατότητα αυτή την έχουν οι ίδιοι από έλλειψη εγκράτειας, κάνοντας τα αντίθετα απ ότι πρέπει…..προδίδουν μόνοι τους, δηλαδή, την υγεία τους στις επιθυμίες τους.

Το 1896 καταγράφηκε ο πρώτος θάνατος από τροχαίο ατύχημα

Ο Ιατροδικαστής είχε γράψει τότε…. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί ποτέ ξανά

Πάνω από τα δύο τρίτα των ατυχημάτων που συμβαίνουν σε έφηβους και νέους είναι ως οδηγοί η συνοδηγοί δικύκλων. Να σημειωθεί εδώ ότι ο δικυκλιστής φοράει κράνος……μετά από τα τσουχτερά πρόστημα του κώδικα οδικής κυκλοφορίας.
Παλιά ήταν ακόμη χειρότερα.

Οι αιτίες των ατυχημάτων συνοψίζονται σε τρεις κύριες κατηγορίες:
1.όχημα
2.οδός και περιβάλλον
3.ανθρώπινος παράγοντας (χρήστες της οδού)

Σε κάθε κατηγορία έχουμε τη φάση πριν από το ατύχημα, τη φάση κατά τη διάρκεια του ατυχήματος και τη φάση αφού έχει συμβεί το ατύχημα. Μια ολοκληρωμένη στρατηγική πρόληψης περιλαμβάνει προσπάθειες βελτίωσης σε όλες τις κατηγορίες και σε όλες τις φάσεις. Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν τη λογική, σχετικά με το όχημα στόχος μας είναι οι βελτιώσεις που έχουν σκοπό να αυξήσουν την ασφαλή οδική συμπεριφορά πριν από το ατύχημα, την αύξηση της παθητικής ασφάλειας κατά τη διάρκεια του ατυχήματος και την δυνατότητα εύκολου απεγκλωβισμού μετά το ατύχημα.

Αντίστοιχα σχετικά με την οδό και το περιβάλλον στόχος μας είναι η ενημέρωση και αν ειναι δυνατόν και η πίεση, από την πλευρά μας ως μέλη του οργανωμένου μοτοσυκλετισμού, στους υπεύθυνους φορείς του κράτους, για την βελτίωση των δρόμων και της σήμανσης στην πρώτη φάση, η πρόκληση μικρότερης δυνατόν βλάβης κατά τη διάρκεια του ατυχήματος (προστατευτικές μπάρες) και η εύκολη πρόσβαση των οχημάτων βοήθειας αφού έχει συμβεί το ατύχημα. Όσον αφορά την ανθρώπινη συμπεριφορά στην πρώτη φάση, δηλαδή πριν από το ατύχημα – που είναι και το πιο σημαντικό σημείο – έχουμε ως στόχο την εκπαίδευση του χρήστη, δηλαδη του οδηγού της μοτοσυκλέτας, και του συνοδηγού παράλληλα, για το σωστό ντύσιμο που πρέπει να έχει, για την απόκτηση σωστής οδικής συμπεριφοράς και κυκλοφοριακής παιδείας. Να ντύνεται σωστά και να κινείται σωστά ακολουθώντας τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας και πρέπει να συνειδητοποιήσει τη συμπεριφορά εκείνη που χαρακτηρίζεται ως ριψοκίνδυνη και αυξάνει την πιθανότητα ατυχήματος, όταν κινείται ως οδηγός.

Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
1. Να γίνεται σωστή συντήρηση και συχνός έλεγχος λειτουργίας για την καλή κατάσταση της μοτοσυκλέτας.
2. Να γίνεται πάντα χρήση κράνους και στολής προστασίας (οδηγός και συνοδηγός).
3. Να γνωρίζουμε τα όριά μας.
4. Όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα, τόσο πολλαπλάσιος είναι ο κίνδυνος εμπλοκής σε τροχαίο.Δεν κάνουμε αγώνες στο δρόμο.
5. Η απόσπαση της προσοχής αποτελεί σοβαρό κίνδυνο πρόκλησης τροχαίου (συνομιλία το οδηγού με τον συνοδηγό χωρίς τη χρήση ενδοεπικοινωνίας χωρίς χέρια, κούραση του οδηγού, μή σωστή τοποθέτηση του συνοδηγού στο πίσω κάθισμα, κ.ά.).
6. Να μη γίνεται χρήση αλκοολούχων ποτών. Αν πρόκειται να πιούμε, επιλέγουμε να αφήσουμε τη μοτοσυκλέτα μας και να πάρουμε άλλο μέσον που θα μας οδηγήσει με ασφάλεια στο σπίτι.
7. Προσοχή: Ο κίνδυνος αυξάνεται σημαντικά σε περίπτωση ταυτόχρονης λήψης φαρμάκων.
8. Πριν από το ταξίδι φροντίζουμε να έχουμε κοιμηθεί καλά, ενώ κατά τη διάρκειά του πρέπει να κάνουμε ανα τακτά χρονικά διαστήματα στάσεις για ξεκούραση ή ξεμούδιασμα, πίνωντας νερό για να μην αφυδατωθούμε (όταν κάνουμε μεγάλα ταξίδια)
9. Φροντίζουμε να φαινόμαστε (είτε με κάποια διακριτικά στα ρούχα μας, είτε με κάποιο έξτρα ειδικό/διακριτικό φωτισμό της μοτοσυκλέτας μας).
10. Αυστηρή τήρηση των κανόνων κυκλοφορίας. (ΠΡΟΣΟΧΗ: όχι παραβίαση του stop, του κόκκινου σήματος κ.λπ.).
11. ΠΡΟΣΟΧΗ στην προσπέραση των αυτοκινήτων
12. Σκεφτόμαστε ότι αυτό που αξίζει με τον προορισμό….είναι το ταξίδι..

Μοτοσυκλετιστης είναι, ο εχων την ικανοτητα οδηγησης μοτοσυκλετας.
Μοτοσυκλετα είναι δικυκλο όχημα κινούμενο με τη βοηθεια μηχανής εσωτ καυσεως.

Μοτοσικλετιστής ειναι αυτός που δίνει το καλό παράδειγμα, (full εξοπλισμό και σεβαμό στους υπόλοιπους οδηγούς, είτε με 2 είτε 4 τροχούς).
Αυτό ξεχωρίζει τον μοτοσικλετιστή από τον κάγκουρα…
Μοτοσικλετιστης ειναι αυτός που ταξιδεύει στη φύση και την αγαπάει, αυτός που ζει και συμμετέχει στην κοινωνία βοηθώντας την.
Μοτοσικλετιστης ειναι αυτός που ζει, στο πνέυμα του υγιή μοτοσυκλετισμού και το ματαδίδει στις επόμενες γενιές.

Οι παλιοί αναβάτες έχουν ζήσει τα «κακά χρόνια» του δίκυκλου

Να ένας βασικός λόγος που παρατηρούμε αυτό το φαινόμενο. Πολλοί από τους αναβάτες που τώρα έχουν παιδιά αρκετά μεγάλα, ώστε να κατανοήσουν την μοτοσυκλέτα και την νοοτροπία της, έχουν ζήσει τις μαύρες εποχές των 70s και 80s. Τότε δηλαδή που τόσο οι μοτοσυκλέτες έπασχαν σοβαρά σε θέματα ενεργητικής ασφάλειας, όσο και οι αναβάτες ήταν εντελώς «χύμα», χωρίς να χρησιμοποιούν προστατευτικό εξοπλισμό και με ιδιαίτερα παραβατική οδήγηση. Ο φόρος αίματος εκείνη την εποχή ήταν μεγάλος και είναι πολλοί οι μοτοσυκλετιστές που δεν θα ήθελαν να ωθήσουν τα παιδιά τους προς τα δίκυκλα, επηρεασμένοι από το στίγμα εκείνων των χρόνων.

Ο σωστός μοτοσυκλετισμός είναι θέμα παιδείας

Πλέον δεν ζούμε στην εποχή που οι μοτοσυκλέτες είχαν επικίνδυνο και ανεπαρκές στήσιμο, ούτε έχουμε περιορισμένη πρόσβαση στον προστατευτικό εξοπλισμό αναβάτη όπως τότε. Ακόμα, η πρόσβαση σε πληροφορίες είναι πραγματικά πιο εύκολη από ποτέ και πλέον δεν υπάρχουν «μυστικά» και «μαγικά φίλτρα», όπως τότε. Υπάρχει λοιπόν, ένα πολύ πιο ασφαλές υπόβαθρο προκειμένου οι νέοι να γνωρίσουν την μοτοσυκλέτα και να εκπαιδευτούν σωστά για αυτή, σε σχέση με εκείνη την εποχή που, πέρα από όλα τα άλλα εμπόδια, είχες να αντιμετωπίσεις και την κοινωνική αρνητικότητα. Με την προϋπόθεση λοιπόν ότι έχουμε να κάνουμε με ώριμα άτομα, δεν υπάρχει πια κάποιος στιβαρός λόγος ένας γονιός να εμποδίσει το παιδί του να γίνει αναβάτης δικύκλου… το αντίθετο μάλιστα.

Το δίκυκλο είναι η λύση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα

Νομίζουμε ότι με μια βόλτα στην Αθήνα, αυτό θα έπρεπε να είναι πλέον… αυταπόδεικτο! Η μοτοσυκλέτα, το δίκυκλο γενικότερα, το «μηχανάκι» όπως το αποκαλούμε, ισοπεδώνει κάθε άλλο όχημα, με την ευκολία μετακίνησής του, την ευελιξία ανάμεσα στην κίνηση, τις χαμηλές καταναλώσεις καυσίμου και το πολύ μικρό, συγκριτικά με το αυτοκίνητο, κόστος απόκτησης και χρήσης. Πέρα από την πρακτικότητα, μια μοτοσυκλέτα προσφέρει οδηγική απόλαυση και μια μοναδική εμπειρία ταξιδιού. Βάλε και στην εξίσωση ότι οι αναβάτες μοτοσυκλέτας είναι αποδεδειγμένα καλύτεροι οδηγοί και…δένει το γλυκό. Γιατί λοιπόν κάποιος να εμποδίζει το παιδί του να εισέλθει σε αυτό το μαγικό κόσμο; Τα ταμπού του παρελθόντος είναι πλέον ξεπερασμένα και η μοτοσυκλέτα μπορεί να διαδοθεί ακόμα περισσότερο.

ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΜΟΣ & ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΔΟΙ – ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΙ

Στο κείμενο που ακολουθεί θα δούμε πόσο φιλικοί είναι οι Ελληνικοί αυτοκινητόδρομοι χρησιμοποιώντας ως μέσο μετακίνησης τη μοτοσυκλέτα.

Το ελάχιστο από την τεχνική κατασκευαστική εταιρεία θα ήταν να κάνει την παροχή του όσο το δυνατόν πιο ασφαλή και για τα 3 είδη οχημάτων –πελατών του-. Πράγματι για τα αυτοκίνητα βλέπουμε τσιμεντένια στηθαία, & μπάρες,. Για τα υπερμεγέθη οχήματα βλέπουμε και εκεί, ραντάρ ύψους για τούνελ, γέφυρες σε συνδυασμό με φανάρια, θέσεις ειδικές για parking κτλ. Για τη μοτοσυκλέτα δυστυχώς δεν υπάρχουν ανάλογες πρόνοιες παρόλο που και αυτές πληρώνουν για μια ασφαλή χρήση και σε μερικές περιπτώσεις κατασκευής είναι και δυνητικά επικίνδυνη αυτή η χρήση .

Παρακάτω θα εξετάσουμε μια από αυτές τις επικινδυνότητες

Μεταλλικές μπάρες

Στις άκρες των αυτοκινητοδρόμων βρίσκουμε αυτές τις μεταλλικές μπάρες που προστατεύουν τα αυτοκίνητα από το να εκτραπούν εκτός δρόμου.

Οι μπάρες αυτές στηρίζονται σε μεταλλικά ελάσματα (ήτα) τα οποία είναι πακτωμένα σε τσιμέντο και είναι ακάλυπτα και περίπου 40-50 cm μέχρι την μπάρα

Για τα αυτοκίνητα αυτές είναι εντάξει και τα κρατάνε εντός δρόμου. Με αυτά σε περίπτωση ατυχήματος, το αυτοκίνητο έρχεται σε επαφή με την μπάρα και όχι με τα ήτα αλλά για τους μοτοσικλετιστές αυτά είναι παγίδα θανάτου. Όπως όλοι ξέρουμε η πρώτη επίπτωση ενός ατυχήματος με μοτοσυκλέτα είναι η πτώση του αναβάτη και η επαφή του με το οδόστρωμα και συνήθως με κινητική ενέργεια ακόμα στο σώμα του, οπότε η επαφή με τη συγκεκριμένη κατασκευή θα είναι ένα ανθρώπινο σώμα εναντίον μιας δοκού πακτωμένης στο τσιμέντο σε σχήμα που ευνοεί διαμελισμό του πρώτου

Πρόταση για λύση του προβλήματος:

Όπως φάνηκε στις παραπάνω εικόνες υπάρχουν λύσεις. Υπάρχουν χώρες οι οποίες το έχουν εφαρμόσει και άλλες οι οποίες είναι υπό σκέψη ώστε να το εφαρμόσουν. Θα πρέπει στην κάθε μελέτη και κατασκευή δρόμου να υπάρχει συνολική μέριμνα για την ασφαλή οδήγηση όλων των οδηγών, όλων των μέσων.

Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΝΟΥΣ ασφαλείας επιβάλλεται από τον νόμο σε όλους τους μοτοσικλετιστές της Ε.Ε. Έχει αποδειχθεί πως η χρήση του μειώνει κατά 50% τις θανατηφόρες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, στις οποίες οφείλεται το 80% των θανάτων μοτοσικλετιστών σε δυστυχήματα (ΕΣΑΜ 2003). Συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι η μοτοσικλέτα αποτελεί πιο οικονομικό και φιλικό περιβαλλοντικά μέσο μεταφοράς από το αυτοκίνητο, η μειωμένη φορολογία στα κράνη θα ενίσχυε τόσο την οδική ασφάλεια όσο και την προστασία του περιβάλλοντος.

Παρά ταύτα, τα κράνη ασφαλείας μοτοσικλετιστών παραμένουν εκτός του Παραρτήματος ΙΙΙ της Οδηγίας για τον ΦΠΑ (2006/112/EK), καθιστώντας την εφαρμογή μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ αδύνατη για τα περισσότερα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Συν τοις άλλοις, η γενικότερη τάση δημοσιονομικής προσαρμογής φέρνει αυξήσεις ΦΠΑ σε αρκετά κράτη-μέλη, καθιστώντας τα κράνη ασφαλείας ακόμη ακριβότερα.

Με βάση τα παραπάνω, ερωτούμαστε εμείς οι μοτοσυκλετιστές:

Πιστεύει κανείς, πως τα κράνη ασφαλείας αποτελούν είδος πολυτελείας ώστε να ανήκουν στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ;

«Διαμαρτυρόμαστε για τον άδικο ΦΠΑ 13% που υπάρχει στο κράνος το οποίο αφορά τις ζωές μας, ενώ σε πολλά κράτη της Ευρώπης αυτό είναι μηδενικό και ζητάμε να απαλλαχτούμε από αυτό.
Επίσης διαμαρτυρόμαστε για το άδικο των διοδίων, καθώς το αυτοκίνητο που πληρώνει 3,60 ευρώ δεν γίνεται να κοστολογείται και η μοτοσικλέτα με 3,10 ευρώ (η μοτοσυκλέτα πίανει το ένα τρίτο ενός συμβατικού αυτοκινήτου ώς χώρο στο δρόμο και πληρώνει τα 2/3 και παραπάνω καμιά φορά, της τιμής του κόστους των διοδίων του αυτοκινήτου).
Ζητάμε επίσης επιχορήγηση του κράτους για την αγορά του υπόλοιπου ειδικού μοτοσυκλετιστικού εξοπλισμού (μπουφάν, παντελόνι, γάντια, μπότες).
Φανταστείτε για ένα μεταχειρισμένο μηχανάκι αξίας 500 ευρώ να πρέπει να αγοράσουμε μοτοσυκλετιστικο εξοπλισμό για την ασφάλειά μας, αξίας 1000 ευρώ (τόσο περίπου στοιχίζουν ένας καλός και φθηνός εξοπλισμός από κράνος, μπουφάν, παντελόνι, γάντια και μπότες).
Ζητάμε επίσης να περάσει ώς μάθημα, από τα δημοτικά σχολεία η κυκλοφοριακή αγωγή και το πως ντύνεται ένας μοτοσυκλετιστής για να προλάβει το ατύχημα.

Η κυκλοφοριακή αγωγή θα πρέπει να είναι εβδομαδιαίο μάθημα στα σχολεία, ξεκινώντας από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Με αυτό τον τρόπο η οδική ασφάλεια θα είναι μέρος της παιδείας και της κουλτούρας του σύγχρονου κοινωνικού ιστού.
Να αλλάξουν οι μπάρες στο οδόστρωμα.

ΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

(Το κείμενο υπογράφεται από τον ΝΤΙΝΟ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ για λογαριασμό του VCH)